Semah1Yüzümü sana açan kırk çiçekten biriyimAynı denize dökülen kırk yarlı ırmaktanBoynumda solgun gölge, zehirli sessizliğimYoldan çıkmasın diye kendimi çağırmaktan2Herkes kendine döner, yalnızlık dediğimizNe acıdan giysiler, ne bilinmeyen adaSusayınca varlığın kıyısına inerizAdımız taş atımı bir anlık dalga suda.